انبه سبز و یک سالاد خوش مزه

انبه سبز عنصری است که اکثر غربی ها با آن آشنا نیستند. یک روز تابستان گذشته، در حالی که در یک سفر خرید به بازارهای آسیایی نزدیک خانه‌ام بودم، از کنار دو زن قفقازی رد شدم که با ناباوری جعبه‌ای انبه سبز را بررسی می‌کردند و در کنار دیگری نشسته بودند و انبه‌های کاملاً رسیده را به نمایش می‌گذاشتند. یکی به دیگری گفت: "چرا در دنیا کسی باید 2.99 دلار به ازای هر پوند برای این انبه های سبز سخت بپردازد؟" این کلمات من را در مسیر خود متوقف کردند و من نتوانستم خودداری کنم و دخالت کنم: "اوه، اما تو نمی فهمی. این یک چیز بسیار آسیای جنوب شرقی است!»

برای خرید انبه سبز اصل جنوب از این سایت اینجا را کلیک کنید

انبه‌های سبز جوان در اوایل بهار در بازارهای آسیای جنوب شرقی ظاهر می‌شوند و عرضه کوچک و غیرقابل پیش‌بینی تا اواسط تابستان وارد بازار می‌شود. هر زمان که به دسته‌ای با ظاهر تازه برخورد می‌کنم، نمی‌توانم در برابر برداشتن تعدادی از این جواهرات گرانبها برای بردن به خانه مقاومت کنم.

آنها من را به یاد روزهای کودکی در هفته های ابتدایی فصل انبه می اندازند، زمانی که من هر روز مشتاقانه زیر درختان حیاط خانه مان را بررسی می کردم که درختان تازه افتاده ای پیدا کنند که باد، پرندگان یا سنجاب ها ممکن است آنها را زمین بزنند. این طبیعت بیش از حد، که از درختان نازک می شود تا جایی برای رشد باقی مانده به میوه های چاق و خوش طعم ایجاد شود، هرگز اجازه هدر رفتن ندارند. برش یا ریز شده، تنقلات خوش طعم، سس‌هایی برای ماهی، ترشی‌های خوشمزه و سالادهای فوق‌العاده درست می‌کنند.

بهترین ها برای سالاد در اوایل فصل یافت می شوند، قبل از اینکه میوه های رسیده طلایی به بازار عرضه شوند. در آن زمان، به احتمال زیاد آنها واقعاً جوان و نابالغ هستند، با دانه های هنوز نرم و رشد نیافته. من کوچک‌ترین، محکم‌ترین و سبزترین را انتخاب می‌کنم - پوست هیچ نشانه‌ای از رسیدن قرمز یا زرد را نشان نمی‌دهد. سالادهای بزرگ، اگرچه سبز رنگ هستند، اما به بلوغ نزدیک می‌شوند و ترشی لذیذی را که به سالادهای تند می‌افزایند، از دست می‌دهند، در حالی که آنهایی که در لمس نرم هستند، از روزهای زیادی در حمل و نگهداری می‌رسند و بافت ترد مطلوب خود را از دست می‌دهند.

یک دستور العمل خوب و آسان در ادامه می آید. بسیار تند و تند است، اما اگر نمی‌خواهید دهانتان را آتش بزنید، به سادگی تعداد فلفل‌ها را کم کنید یا کاملاً بدون آن مصرف کنید. اگر نمی توانید انبه سبز جوان پیدا کنید، این دستور العمل با سیب های سبز ترش نیز به خوبی کار می کند. یا هر تارت و میوه های جوان ترد مانند هلو و شلیل را امتحان کنید. من معمولاً هنگام جایگزینی با میوه هایی که خیلی ترش نیستند، آبلیمو اضافه می کنم. گاهی اوقات، این امر در مورد برخی از انبه های سبز نیز صدق می کند، زمانی که ترشی آنها کم است.

دستور غذا اساساً یک راه آسان برای لذت بردن از انبه سبز من با فرو بردن برش های پوست کنده در مخلوط شکر، نمک و فلفل تازه است. فلفل‌های کوچک تایلندی خرد شده را در هاون می‌کوبم، سپس شکر و نمک کافی به آن اضافه می‌کنم تا مخلوط تقریباً به همان اندازه که شیرین است شور شود. هنگام پذیرایی از مهمانانی که با انبه ناآشنا هستند، به جز در حالت نرم و رسیده آنها، دیپ داغ شکر و نمک را با برش های ترد انبه می ریزم و به عنوان بازکننده یا سس غذا سرو می کنم. سیب های ترش و شلیل های بسیار سفت نیز از این طریق مفید هستند.

با کمی تلاش بیشتر، انبه های سبز من خرد شده و با فلفل، موسیر خرد شده، میگو خشک آسیاب شده، سس ماهی، آب لیموترش و کمی شکر خرما مخلوط می شوند تا طعمی لذیذ برای سرو با ماهی سرخ شده ترد درست شود - یکی از غذاهای بسیار رایج و مورد علاقه غذای رستورانی در مرکز و جنوب تایلند.

یکی از دانش‌آموزان آشپزی من یک بار پرسید که آیا می‌دانم همسایه‌های آسیای جنوب شرقی جدید او با آلوهای نارس و سبزی که دوست داشتند از درخت او چیدند، چه کردند؟ او پس از امتحان سالادهای انبه سبز در کلاس، زودتر از سال‌هایی که در زمین خود زندگی کرده بود، میوه‌های درخت آلوی خود را فهمید و شروع به لذت بردن از میوه‌های درخت آلوی خود کرد.