چگونه اتحادیه اروپا از مذاکرات برای تصمیم گیری در مورد آینده اروپا حذف شد - RT روسیه و اتحاد جماهیر شوروی سابق

از جانب گلن تیسن، استاد دانشگاه جنوب شرقی نروژ و سردبیر مجله روسیه در امور جهانی. او را در توییتر دنبال کنید @glenn_this.

اتحادیه اروپا پس از حذف عملاً از مذاکرات امنیتی روسیه و ایالات متحده به آن حمله کرد. شاید زمانی سرنوشت جهان در پایتخت های اروپای غربی رقم می خورد، اما اکنون به نظر می رسد از دست آنها خارج شده است.

با این حال، به طور فزاینده ای آشکار می شود که این بلوک مقصر این واقعیت است که اعضای آن دیگر در میز بالای جدول ندارند، که آنها را موضوع بحث قرار می دهد تا یک عامل محرک.

اروپا به رهبری آمریکا

پیش از مذاکرات هفته گذشته، واشنگتن به طور لفاظی موافقت کرد که امنیت اروپا نمی تواند توسط رهبران اتحادیه اروپا و اوکراین قبل از ادامه فرمت دوجانبه آمریکا و روسیه تعیین شود. به بیان ساده، واشنگتن نمی تواند با یوروکرات ها در اتاق دیپلماسی انجام دهد.

دلیل اول این است که اعتماد به تضمین های امنیتی ایالات متحده با مصالحه مقایسه شده است. در سال 1962، پرزیدنت کندی و اتحاد جماهیر شوروی به توافقی برای حل بحران موشکی کوبا دست یافتند که بر اساس آن ایالات متحده موشک های مشتری خود را از ترکیه خارج می کرد در ازای خروج شوروی موشک های خود از کوبا. ایالات متحده به جای تجلیل از تلاش های دیپلماتیک برای جلوگیری از یک جنگ هسته ای، مخفی نگه داشتن این توافق را شرط کرده است. کندی به مردم آمریکا و متحدان خارجی آن دروغ گفت. برای دو دهه، مردم آمریکا معتقد بودند که بحران با رویارویی با مسکو در موضعی سازش ناپذیر حل شده است و شوروی را وادار به عقب نشینی و پیروزی ایالات متحده کرد.

جک متلاک، آخرین سفیر ایالات متحده در اتحاد جماهیر شوروی، ادعا می کند که ایالات متحده به طور مشابه تاریخ را بازنویسی کرده و ادعا می کند که جنگ سرد "برنده شد" از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، زمانی که در واقع توافق شد که در سال 1989 با مصالحه پایان یابد. به گفته متلاک، پیامد افسانه سازی در ایالات متحده، روایتی ملی است که در آن صلح با نگاه به پایین و شکست دادن مخالفان به دست می آید، در حالی که سازش به عنوان محکوم می شود. "آرامش". بنابراین، دیپلماسی واقعی و سازش باید پشت درهای بسته انجام شود.

دلیل دوم این است که اساس "همبستگی اتحادیه" این است که همیشه متحد در برابر روسیه دشمن بایستیم، که تضمین می کند که بلوک فقط می تواند به زبان اولتیماتوم و تهدید صحبت کند. درس اصلی شورای ناتو-روسیه این بود که 30 کشور عضو قبل از نشست با روسیه بر سر یک موضع مشترک به توافق برسند و در آن زمان مقامات نمی توانند اجماع موجود را تغییر دهند. این امر امکان دیپلماسی واقعی را از بین می برد، زیرا قالب مذاکرات از الف "موقعیت قدرت" به سادگی اشاره کرد که ناتو روسیه را برای پذیرش تصمیمات یکجانبه خود تحت فشار قرار خواهد داد یا تهدید خواهد کرد. هم واشنگتن و هم مسکو می دانند که دیپلماسی و سازش تنها در قالب دوجانبه می تواند موفق باشد.

هیچ فضایی روی میز نیست

جوزپ بورل، دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا، از فرمت ایالات متحده و روسیه به دلیل بحث درباره امنیت اروپا در غیاب او انتقاد کرده است. بورل ادعا می کند که "اتحادیه اروپا باید در این مذاکرات مشارکت داشته باشد.» مانند «امنیت اروپا امنیت ماست... این به ما مربوط است. این فقط برای دو کشور نیست، یعنی. آمریکا و روسیه، یا ناتو و روسیه - حتی اگر مسکو آن را تصور کند.

در این بیانیه طنزی وجود دارد، زیرا دلیل این درگیری این است که در 30 سال گذشته غرب به طور یکجانبه پایه های معماری امنیتی اروپا را بر سر روسیه به عنوان بزرگترین کشور اروپا تغییر داده است. مشروعیت بخشیدن به یکجانبه گرایی با پوشاندن سیاست قدرت به زبان "دموکراسی" و "ارزش های،" نگرانی های امنیتی روسیه برای دهه ها نادیده گرفته شده است و توافق نامه های امنیتی پاناروپایی بر اساس اصل "امنیت غیر قابل تقسیم" نقض شده اند.

اتحادیه اروپا و روسیه در سال 2005 به توافقنامه فضای مشترک اتحادیه اروپا و روسیه دست یافتند و هر دو طرف متعهد شدند به تلاش های خود برای ادغام در همسایگی مشترک ادامه دهند. از طریق همکاری و گفت‌وگوی نزدیک نتیجه‌محور بین اتحادیه اروپا و روسیه، به شیوه‌ای دوجانبه سودمند، و در نتیجه به شکل مؤثری در ایجاد اروپای بزرگ‌تر بدون خطوط تقسیم کمک می‌کند.»

اگر اتحادیه اروپا از این توافق پیروی می کرد و در تلاش برای به حاشیه راندن روسیه در همسایگی مشترک شکست می خورد، رویارویی فعلی با پیامدهای فاجعه بار احتمالی تحقق نمی یافت.

بنابراین، اروپای تقسیم شده محکوم به نامناسب شدن روزافزون است. تلاش‌ها برای انتقال تدریجی خطوط جداکننده به مرزهای روسیه، به تحریم‌ها و درگیری‌های نظامی دوجانبه دامن می‌زند و اروپای غربی را بیش از پیش به ایالات متحده وابسته می‌کند. بدون خودمختاری استراتژیک، روابط اتحادیه اروپا و روسیه گروگان روابط ایالات متحده و روسیه خواهد بود، زیرا اروپای غربی سهم زیادی ندارند. در طول جنگ سرد، این قاره حداقل مرکز توجه و یک اولویت کلیدی برای ایالات متحده بود، در حالی که در دوران کنونی، اعضای اتحادیه اروپا به طور فزاینده ای به ایالات متحده وابسته می شوند، که مجبور است شرق آسیا را به عنوان مرکز در اولویت قرار دهد. از جاذبه

شریک غیر قابل اعتماد؟

روابط دیپلماتیک بین اتحادیه اروپا و روسیه عملاً به پایان رسیده است و نشان می دهد که اتحادیه در حال از دست دادن اهمیت خود به عنوان نهادی برای سازماندهی امنیت پاناروپایی است.

اتحادیه اروپا به عنوان یک هژمونی جمعی در فضای پان-اروپایی شکوفا شد، زیرا می توانست یکجانبه عمل کند و روسیه را از واکنش باز دارد. از آنجایی که جهان به طور فزاینده ای چندقطبی می شود، این رویکرد به سادگی باعث شعله ور شدن همسایگی اتحادیه اروپا شده است، که آنها سعی دارند با تهدید و تحریم روسیه برای دادن امتیازات یکجانبه مشکل را حل کنند. در یک سیستم چندقطبی، تحریم‌ها در نهایت بلوک را منزوی می‌کند، زیرا روسیه به انتقال ارتباطات اقتصادی خود به شرق ادامه می‌دهد. اتحادیه اروپا سلاح تحریم ها را تمام کرده است، که وقتی تنها ابزار در جعبه ابزار دیپلماتیک باشد مشکل ساز است.

حتی زمانی که بورل در فوریه 2021 برای بهبود روابط به مسکو آمد، تخیل سیاسی به سخنرانی در مورد روسیه و به تصویر کشیدن اتحادیه اروپا به عنوان یک کشور بی‌طرف و بی‌گناه در اروپا در تضاد محدود شد. بورل که از اینکه مسکو نقش دانشجوی تمدنی در اتحادیه اروپا را نپذیرفت، شگفت زده شد، به بروکسل بازگشت و خواستار تحریم های بیشتر شد.

وقتی روسیه پیشنهاد داد که این مذاکرات در نهایت پس از جنگ سرد به یک توافق قابل قبول دوجانبه برسند، بورل پاسخ داد:این اولین بار است که روس ها دستور کار خود را به صورت مکتوب و در قالب یک قرارداد واقعی روی میز می گذارند. این هرگز اتفاق افتاده است. فقط برندگان این کار را می کنند: این را بگویم و اینها شرایط من استبورل همچنین پیشنهاد کرد که نقطه شروع هر بحثی در مورد امنیت اروپا باید قبل از طرح طرح‌هایی برای ارائه کمک نظامی بیشتر به اوکراین، بحث در مورد نقض‌های روسیه باشد.

مذاکرات در مورد امنیت پاناروپایی قرار بود 30 سال پیش آغاز شود، زیرا ساخت اروپا بدون روسیه ناگزیر به اروپا علیه روسیه تبدیل می شد. نیاز مبرمی به احیای هنر دیپلماسی وجود دارد که بیانگر آن است که حضور اتحادیه اروپا نتیجه معکوس خواهد داشت.

اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون فقط مربوط به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.