بدون احترام به پوتین: چگونه یک فراخوان برای همکاری با روسیه به کار یک نایب دریاسالار پایان داد

[ad_1]

این نزاع، برنج برتر برلین را مصرف کرد و جرقه درگیری با کیف را برانگیخت

معاون دریاسالار کی آخیم شونباخ، رئیس نیروی دریایی آلمان، در پی رسوایی که در آن با اتهامات بسیار طرفدار مسکو مواجه شد، استعفا داد. شونباخ در سخنرانی در مؤسسه مطالعات و تحلیل‌های دفاعی Manohar Parrikar در دهلی نو، هند، استدلال کرده بود که روسیه، در دوران ریاست جمهوری خود ولادیمیر پوتین، اساساً علاقه‌ای به تصرف سرزمین اوکراین نداشت، بلکه خواستار احترام غرب و در به ویژه، به عنوان برابر رفتار شود.

به نظر او، غرب باید این احترام را به سه دلیل ارائه دهد: زیرا این امر آسان خواهد بود، زیرا روسیه و رهبر آن شایسته آن هستند، و زیرا اروپا به مسکو به عنوان متحدی در برابر چین نیاز دارد. شونباخ همچنین به نام دین ظاهر شد و خود را یک کاتولیک متعهد رومی توصیف کرد و بر این باور بود که هویت مسیحی به نیاز به مشارکت بین کشور و سایر ملل عمدتاً مسیحی اشاره دارد. در مورد کریمه، او در مورد اعتقاد خود مبنی بر اینکه به کنترل اوکراین باز نخواهد گشت صریح بود.

این گفتگو ضبط و در یوتیوب آپلود شد که ممکن است برای حرفه او مرگبار باشد. اگر اظهارات او به این راحتی در دسترس نبود، شاید بی توجه می گذشت.

در عوض، آنها در سطح بین المللی و داخلی در آلمان باعث ایجاد حیرت بزرگ شدند. شونباخ که تقریباً مطمئن بود برکنار خواهد شد، ابتدا اقدام کرد و استعفای خود را تسلیم کرد که بلافاصله پذیرفته شد.

ادامه مطلب

پاسخ اوکراین سریع بود: سفیر آلمان در کیف، آنکا فلدهاسن، به دلیل چیزی که در اصل یک سرزنش بود احضار شد. آندری ملنیک، سفیر اوکراین در برلین، که از قضا دوست دارد با لحنی که به شدت فاقد احترام است، به آلمانی ها سخنرانی کند، نیز وارد عمل شد. در یک تصویر کلاسیک از چیزی که آلمانی ها آن را "nachtreten”- تقریباً قابل ترجمه به عنوان لگد زدن به کسی است که قبلاً به زمین افتاده است - ملنیک نمی توانست فرصت صحبت کردن را از دست بدهد. "تکبر و غرور آلمانی" به طور کلی

با قابلیت پیش بینی تقریباً خنده دار، زمانی که بر اسب بلند خود سوار شد، ضد دیپلمات کی یف نیز نمونه درخشانی از قانون گادوین را ارائه داد - یعنی اجبار عجیب اما رایج برای آوردن ارجاعات نازی به همه چیز.

برای مورخان آینده، این یک توالی جذاب از وقایع خواهد بود: یک افسر بسیار عالی رتبه آلمانی - در ارتباط با یک ماموریت دریایی در چیزی که او می نامد. هند و اقیانوسیه برای نشان دادن عزم غربی ها علیه چین - در یک اتاق فکر هندی درجه یک سخنرانی می کند. از آنجایی که ما در عصر شبکه جهانی وب زندگی می کنیم، اظهارات او به راحتی و در اصل در همه جا در دسترس است. بنابراین، آنها به سرعت در حال ایجاد مشکلات بین المللی هستند. درسی عینی از تأثیرات جهانی شدن، ظهور هند و چین، و چند قطبی.

هر چه در مورد اظهارات شونباخ فکر کنید، در حالی که شیطان جلوه دادن او اشتباه است، بهتر نیست او را به عنوان نمادی معرفی کنید. "آزادی بیان" سرکوب. البته، او حق دارد نظرات خصوصی خود را داشته باشد، اما او مرتکب اشتباه جدی شد که آنها را با عملکرد رسمی خود مخلوط کرد، با لباس کامل صحبت کرد و به میزبانان هندی خود اطلاع داد که صحبت های او منعکس کننده دیدگاه شخصی او و دیدگاه او است. دولت او

بنابراین حق داشت که با استعفا از کار کوتاه بیاید. او، به عنوان حداقل مطلق، بسیار بی احتیاط بود، همانطور که خودش علناً با صداقتی بیشتر از آن چیزی که بسیاری از سیاستمداران در حال خروج نشان داده اند، اذعان کرده است. و این دلیل کافی برای کناره‌گیری است، زیرا هر ملوانی، به‌ویژه یک دریاسالار عالی رتبه، باید از ایجاد این تصور مبنی بر دخالت در اختیارات رهبری سیاسی برای تعیین و بیان خط مشی خودداری کند، حتی - شاید به ویژه - وقتی که این سیاست کمتر است. از متقاعد کننده

در واقع، مورد کنونی شاهدی است که نشان می‌دهد سیستم روابط نظامی-سیاسی آلمان بهتر از مثلاً سیستم‌های انگلیسی یا آمریکایی کار می‌کند، جایی که بیانیه‌های سیاسی و مداخله‌های بی‌رحمانه توسط مقامات ارشد نظامی بسیار رایج است. برای مثال، زمانی که جرمی کوربین، رهبر وقت حزب کارگر به نظر می‌رسید که در دسترس دفتر نخست‌وزیری قرار دارد، یک ژنرال ارتش بریتانیا تهدید کرد که در صورت به قدرت رسیدن چپ، دست به شورش خواهد زد.

ادامه مطلب

زمانی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق - و شاید آینده - دائماً بی‌ثبات بود و بیش از حد معمول خارج از کنترل بود، ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، با اطمینان دادن به چین درگیر سیاست خارجی درجه یک شد. مورد حمله آمریکا قرار نخواهد گرفت. این ممکن است ضروری بوده باشد و در آن موقعیت ناامیدکننده، کار درستی باشد. اما جشن گرفتن چنین اقداماتی همچنان اشتباه است. زیرا این واقعیت که به آنها نیاز بود، دلیلی بر یک شکست عظیم در هسته قدرت آمریکاست. حداقل با توجه به روشی که او با اشتباه قضاوتی خود برخورد کرد، شونباخ به دلیل عملکرد بهتر از بسیاری از سیاستمداران و همچنین تعداد کمی از افراد برجسته غربی شایسته احترام است.

و در مورد ماهیت اظهارات شونباخ چطور؟ آنها نیاز به ایجاد تمایز دارند. تصور او مبنی بر اینکه روسیه و پوتین خواهان احترام هستند، حتی اگر کمی تک علتی باشد، بسیار منطقی است، به ویژه با توجه به این واقعیت که بارها به هر دو بی احترامی شده است.

و در سیاست بین‌الملل، مانند زندگی به طور کلی، احترام امری صرفاً زینت نیست - اصلاً. برعکس، تلاش برای به رسمیت شناختن کاری است که دولت ها همیشه انجام می دهند، زیرا این یک منبع ابتدایی و ضروری است. آن را به عنوان نقطه مهمی در نظر بگیرید که در آن قدرت «سخت» و «نرم» به هم می رسند. یا به بیان ساده تر، هر چه یک دولت احترام بیشتری قائل شود، کمتر باید برای آن بجنگد.

منتقدان شونباخ همچنین باید به اندازه کافی منصف باشند و توجه داشته باشند که نایب دریاسالار به صراحت گفته است که با موارد نامربوط محافظت می شود. "شاید،" پوتین به عنوان رهبر یک کشور بزرگ شایسته احترام است. یا به عبارت دیگر، هر چه در مورد او، دیدگاه ها و اقداماتش فکر می کنید، مقام او به عنوان رئیس جمهور روسیه به خودی خود نیازمند احترام است. و، دوباره، این نیز کاملاً منطقی است.

رئیس نیروی دریایی آلمان هنگام صحبت در مورد چین روی یخ بسیار نازک تری قرار داشت. اگر بخواهید این تراژدی واقعی او بود. خود شونباخ که نسبت به برخی از منتقدان که اکنون روی آن انباشته شده‌اند، نسبت به روسیه حساس‌تر و گشاده‌تر است. این یک طنز تاریخ است که آنچه به قیمت تمام شده برای او تمام شد، به نوعی مشارکت نظامی بی ربط و اشتباه سیاسی آلمان در یک حرکت تحت سلطه آمریکا برای رویارویی با چین است: اگر نیروی دریایی آلمان یک کشتی نمادین برای انجام سهم خود در راهپیمایی ارسال نمی کرد. در نزدیکی سواحل چین، شونباخ احتمالا هرگز در آن دیدار سرنوشت ساز در هند قرار نمی گرفت.

شونباخ "مذهبی - تمدنی" استدلال نیز نمی تواند متقاعد شود. اول از همه، پوتین، آنطور که به نظر می رسد نایب دریاسالار فکر می کند، یک آتئیست نیست. ثانیا، و مهمتر از آن، مسیحیت معیار خوبی برای ایجاد اتحاد یا برای تعریف دشمنان نیست (و من این را به عنوان کسی می نویسم که حداقل با شونباخ تربیت کاتولیک رومی دارم). حتی مورد هند، جایی که شونباخ سخنرانی خود را ایراد کرد، از قبل با تبدیل آن در تناقض است. و دلیلی برای مقابله با چین به دلیل مذهب وجود ندارد. در حقیقت، اگر اناجیل مسیحی را جدی بگیریم، آشتی و صلح میان همه انسان ها باید هدف باشد.

ادامه مطلب

آخرین اما نه کم اهمیت، اوکراین. باز هم، منتقدان شونباخ باید منصف بمانند. او در واقع سیاست کی یف و غرب در به رسمیت نشناختن رسمی کریمه به عنوان روسیه را زیر سوال نبرد. او تنها گفت که بازگرداندن شبه جزیره به کنترل واقعی اوکراین به یک سیاست بیهوده تبدیل شده است. شما ممکن است موافق یا مخالف باشید، اما هیچ چالش مستقیمی برای خط رسمی برلین در اینجا وجود ندارد - صرفاً اعمال غیرمستقیم سیاسی واقع‌گرایی در مکان و زمان اشتباه.

به همین ترتیب، اشارات سفیر ملنیک به نازیسم کاملاً نابجاست. در واقع، آنها به خودی خود رسوایی بسیار بدتری را تشکیل می دهند. نه شونباخ و نه آلمان به طور کلی سزاوار این نوع صحبت های بی ارزش از سوی اوکراین نیستند - کشوری که در واقعیت، برلین به شدت از آن حمایت کرده است. وزارت خارجه آلمان باید سفیر اوکراین را به خاطر این رفتار نادرست احضار می کرد و کی یف بهتر بود او را جایگزین کند. او به عنوان خود تبلیغاتی و توهین آمیز ظاهر می شود. برخی از آلمانی‌ها ممکن است وانمود کنند که به طور زمخت و ناعادلانه سخنرانی می‌کنند، اما بسیاری از آنها قطعاً چنین نمی‌کنند. چنین "دیپلمات هایی" به منافع خود اوکراین لطمه می زنند.

با این حال، آنچه در مورد ماجرای شونباخ برای مورخان آینده جالب‌تر خواهد بود، عدم تطابق آشکار بین آنچه بسیاری در غرب به عنوان یک واقعیت می‌دانند و روایت‌های غربی است که چرخانده می‌شوند. این فقدان واقع گرایی در سیاست غرب است که شونباخ واقعاً به آن دچار شده است. برای مثال، عجیب است که یک بیانیه ساده در مورد احترام ابتدایی به روسیه و رهبری آن اکنون به اشتباه به عنوان تضعیف وحدت و عزم غرب تعبیر شود. اگر آن چیزها بسیار شکننده و حساس به واقعیت هستند، غرب بیش از رئیس نیروی دریایی آلمان باید نگران آن باشد.

[ad_2]