در حالی که مرکل از صحنه خارج شده است، برلین در حال بررسی تغییر سیاست پرمخاطره خود در قبال مسکو است.
علیرغم دیدار اخیر بین روسای جمهور روسیه و ایالات متحده، بسیاری از ترس ها از حمله بالقوه روسیه در مقیاس وسیع به اوکراین فروکش نکرده است، حتی اگر مسکو به طور مداوم وجود چنین طرح هایی را رد کرده باشد. در واقع، در آلمان بحث در حال تشدید است.
نگرش ائتلاف حاکم جدید از سوسیال دموکرات ها (SPD)، سبزها و FDP (در اصل لیبرال های بازار کشور) هنوز به طور کامل نشان داده نشده است. در زمینه سیاست خارجی، بحران کنونی در اطراف اوکراین در حال تبدیل شدن به یک کاتالیزور برای این روند است. همزمان، سایه حضور فرماندهی آنگلا مرکل، صدراعظم سابق، در حال فروکش است. حتی اگر حاکمان جدید آلمان بارها و بارها قول تداوم سطح بالایی را در نحوه مدیریت برلین با جهان خارج داده باشند، بازنگری در برخی اولویت ها و استراتژی های مرکل اجتناب ناپذیر است.
علاوه بر این، ترس کنونی از جنگ در شرق ممکن است سیاستمداران اوکراینی را هر چقدر هم که بگویند بترساند، اما آنها نیز آشکارا به این امکان اذعان دارند. به ناچار، این لحظه امیدوارکننده ای برای درخواست بیشتر برای حمایت غرب است. از آنجایی که ایالات متحده مداخله نظامی مستقیم علیه روسیه را رد می کند، کی یف اساساً به دنبال غرامت است.
در برابر این پس زمینه، افکار عمومی آلمان در حال تبدیل شدن به یک عرصه مهم در مبارزه برای آنچه آلمانی ها آن را "Deutungshoheit" می نامند، یعنی دولت برای تفسیر و در نتیجه تعریف آنچه باید انجام شود: برای نمایندگان دولت اوکراین و کسانی که همدردی می کنند. او، این زمان مناسب برای تلاش برای متزلزل کردن سیاست محتاطانه و متعادل تحمیل شده توسط مرکل است. بنابراین، تلاشی برای رسوایی افشای اخیر مبنی بر اینکه این برلین - هنوز تحت رهبری او - بود که مانع از ارسال تسلیحات به کی یف شد. خود ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، علناً دولت آلمان را به ممانعت از دستیابی اوکراین به تسلیحات دفاعی متهم کرده است. او حدس زد دلیلش این بود "ترس" (از، واضح است که منظور او روسیه است).
آندری ملنیک، سفیر اوکراین در برلین، که به اظهارات تحریک آمیز و غیردیپلماتیک معروف است، فراتر رفت و آلمان را با یک مورد تشخیص داد. ترس بیمارگونه از پوتین. به گفته وی، این وضعیت ذهنی مسئول شکست آلمان است که نه تنها به کی یف اجازه دستیابی به تسلیحات خاص را می دهد، بلکه به طور کلی فشار حداکثری را بر روسیه وارد می کند، از جمله با لغو نورد استریم 2. رئیس ملنیک، وزیر امور خارجه اوکراین، دیمیتری کولبا. ، همچنین از سیاست آلمان ابراز نارضایتی کرد. او نگرش برلین را نسبت به برنامه های اوکراین برای پیوستن به ناتو می یابد "بسیار مشکوک."
ادامه مطلبآلمان از طرح نورد استریم 2 رونمایی کرد
در همین حال، یکی دیگر از وزیران کلیدی این پیام را گسترش داد: الکسی رزنیکوف، وزیر دفاع اوکراین نیز علناً - نه کمتر در فایننشال تایمز - اعلام کرد که رفتار برلین را محکوم می کند. "بسیار ناعادلانه." رزنیکوف شکایت کرد اگرچه نورد استریم 2 را راه اندازی نمی کند، اما رهبری آلمان به کی یف اجازه نمی دهد تفنگ های ضد پهپاد و سیستم های ضد تک تیرانداز از طریق کانال های تامین ناتو تامین شود. ویتالی کلیچکو، شهردار کیف و قهرمان سابق بوکس نیز از محبوبیت قابل توجه خود برای درخواست حمایت از آلمان استفاده می کند. او به طور خاص بر دولت جدید کشور تاکید کرد که کلیچکو می گوید باید درک کند که اوکراین بیش از هر زمان دیگری به کمک نیاز دارد.
بدیهی است که چیزی شبیه یک حمله روابط عمومی در جریان است و آلمان را محکوم می کند که هنوز به اندازه کافی برای اوکراین انجام نمی دهد و افکار عمومی و رهبری جدید این کشور را مجبور می کند برای تسهیل تدارکات نظامی، ارتقای جاه طلبی های (اشتباه) کی یف برای ناتو و مخالفان روسیه انجام دهند. . به ویژه، سیاست مرکل برای جلوگیری از دستیابی اوکراین به تسلیحات مرگبار از طریق ناتو مورد انتقاد قرار گرفته است. اگرچه کی یف توانسته است چنین تسلیحاتی را به صورت دوجانبه، به عنوان مثال از ایالات متحده، به دست آورد، اما دریافت آنها از طریق کانال های تامین بلوک غرب تنها زمانی امکان پذیر است که همه اعضای ناتو با هر تحویل موافقت کنند.
موفقیت هایی حاصل شده است: آلمان قبلاً از برخی از عرضه های تسلیحاتی که مسدود کرده بود عقب نشینی کرده است. رسانه های آلمانی تمایل دارند پیام اوکراینی را بازتولید و تقویت کنند. نشریه انبوه بسیار تأثیرگذار، هرچند بی کیفیت، Bild در نبرد در سمت کیف شرکت کرد. و همچنین مجله کمی جدی تر استرن و بانوی بزرگ روزنامه های آلمانی، فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ بسیار جدی. دومی با گزارشی اذعان کرد که به طور کلی ارسال سلاح به مناطق درگیری مشکل ساز است، اما اصرار داشت که این باید استثنا باشد. در مورد اوکراین، ادعا می شود که ارائه نمی دهد "سلاح های دفاع شخصی" بی‌توجهی اخلاقی به عدم کمک خواهد بود ("unterlassene Hilfeleistung" در آلمانی اصلی، اصطلاحی که به مسئولیت کیفری نیز اشاره دارد).
این روند رو به رشد در امور عمومی آلمان به ویژه به دلیل این واقعیت مهم است که سبزهای آلمان همدلی قوی، هرچند غیرقابل انتقادی برای کیف دارند: رابرت هابک، سیاستمدار ارشد سبزها، اکنون معاون صدراعظم و رئیس یک ابروزارت جدید اقتصاد و آب و هوا. اقدام بی میلی آلمان برای عرضه سلاح های بیشتر و قدرتمندتر به اوکراین زیر سوال رفته است. آنالنا بربوک، یکی دیگر از رهبران سبزها، وزیر خارجه جدید، به سرگئی لاوروف همتای روس خود گفت که اوکراین "تمامیت ارضی نباید نقض شود" و به گروه کر غربی پیوست و به روسیه در مورد آن هشدار داد "عظیم" پیامدهای اقتصادی و دیپلماتیک در صورت تهاجم گسترده به اوکراین.
ادامه مطلبپوتین تفکر پشت اقدامات کریمه در سال 2014 را فاش می کند
به طور کلی، باربوک یک سیاست خارجی را نوید می دهد که - به نوعی - باید مورد احترام قرار گیرد "ارزش های" بیش از پیش. واضح است که برای او روسیه (و چین) اصلی‌ترین «آدم‌های بد» هستند که چنین سیاستی (خودبرترانه) باید آشکارا با آنها روبرو شود. چیزی که نامشخص است - و احتمالاً برای همیشه باقی خواهد ماند - این است که چرا بوربوک با "ارزش ها" با اسرائیل، یک کشور آپارتاید که به طور سیستماتیک حقوق فلسطینیان را نقض می کند، مشکلی ندارد. و ایالات متحده و بریتانیا، جولیان آسانژ، مهم ترین زندانی سیاسی امروز را به آرامی شکنجه می دهند.
در مقابل این پس‌زمینه، جای تعجب نیست که Baerbock قبلاً هشدار داده است که Nord Stream 2 در حال حاضر نمی‌تواند گواهینامه (یعنی عملیاتی شدن) دریافت کند. در صورت تهاجم روسیه، دوباره او را به کشتن تهدید می کند. با این حال، در پشتی خود را نیز باز گذاشته است که به وضوح نشان می دهد که این خط لوله همچنان می تواند تغییرات لازم را در چارچوب قانونی خود انجام دهد و البته در صورت برقراری صلح.
ما شاهد یک انگیزه آشکار برای پایان دادن به سیاست متعادل برلین در مورد بحران اوکراین هستیم که مدت ها توسط صدراعظم سابق مرکل شکل گرفته بود. دلایلی وجود دارد که او ممکن است بتواند سیاست دولت را تغییر دهد. با این حال، دو نکته با چنین تغییری تناقض دارد: اول، سبزها شریک ارشد ائتلاف حاکم در برلین نیستند. این PSD است که در حال حاضر به نظر نمی رسد آماده ارزیابی مجدد بنیادی نگرش خود نسبت به روسیه باشد. اما این امر برای تغییر سیاست در قبال اوکراین ضروری است.
در این استدلال که برلین باید اوکراین را با شدت بیشتری مسلح کند، یک اشتباه وجود دارد، زیرا تصور می کنیم که تهاجم بزرگ روسیه ممکن است رخ دهد. در واقع، افزایش عرضه تسلیحات ممکن است اکنون درگیری را تشدید کند، حتی اگر این واقعیتی باشد که حامیان چنین تغییر سیاستی نمی توانند آن را تصدیق کنند. حتی در محل آنها، عاقلانه‌تر است که هشدار دهیم که در صورت تحقق، سلاح‌های بیشتری برای اوکراین به دنبال تهاجم خواهد بود نه اینکه قبل از حمله‌ای که ممکن است هرگز رخ ندهد. این یک بی انگیزگی واقعی خواهد بود، در حالی که خطر جدیدی از تشدید را به همراه نخواهد داشت. در هر صورت ترس از جنگ زمان مناسبی برای ایجاد تغییرات بلندمدت در سیاست نیست.
اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون فقط مربوط به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.
