اسناد طبقه بندی شده نشان می دهد که چگونه ایالات متحده در دهه 1990 در مورد ناتو به روسیه دروغ گفته است - RT روسیه و اتحاد جماهیر شوروی سابق

در پاسخ، کلینتون سوگند یاد کرد که این کار را انجام دهد "مساله اقلیت های روسیه را مطرح کنید" و به یلتسین اطمینان داد که تا زمانی که ناتو بتواند "در نهایت گسترش" او رفته بود "بدون برنامه و الزامات." در عوض، او گفت که این کار را خواهد کرد "لایک کن تمرکز کنیم" در مورد مشارکت برای صلح، یک ابتکار به رهبری ایالات متحده که به دنبال آن است «دستیابی به اروپای واحدی که در آن مردم به مرزهای یکدیگر احترام بگذارند و با هم کار کنند. یلتسین را می‌توان به‌خاطر این باور که مشارکت محور اصلی واشنگتن بود و اتحاد نظامی دنباله‌روی پایان گفتگو بود، کاملا بخشید.

خوش بینی رئیس جمهور روسیه در مورد "مشارکت سودمند متقابل با ایالات متحده در شرایط برابر" در نامه ای که او در نوامبر همان سال برای کلینتون فرستاد، بزرگ نوشته شده است. او در مورد این ائتلاف آینده به عنوان صحبت می کند "عامل اصلی در سیاست جهانی" قول همکاری سازنده با ایالات متحده در مورد مسائل مربوط به بوسنی، عراق، کره شمالی و اوکراین را می دهد و مشتاقانه منتظر دیدار آنها در کنفرانس امنیت و همکاری در 5 دسامبر در بوداپست است. ما باید در وهله اول درباره تغییر ثبات اروپا صحبت کنیم.

نشست سران در مجارستان یک فاجعه بود و سخنرانی کلینتون در این رویداد بر روی ناتو تمرکز داشت "اساس امنیت در اروپا" و اعلامیه "هیچ کشوری در خارج قادر به وتوی توسعه نخواهد بود" - اشاره واضح به روسیه. در پاسخ، یلتسین منفجر شد. این یک توهم خطرناک است که فرض کنیم سرنوشت قاره ها و جهان... می تواند به نوعی توسط یک پایتخت اداره شود. و اضافه کردن که "[moving] مسئولیت ناتو در قبال مرزهای روسیه این یک اشتباه جدی خواهد بود

یک تلگراف دیپلماتیک داخلی ایالات متحده در روز بعد نشان داد که به سرعت از این قسمت درس گرفته شده است. به عبارت دیگر، نیاز فوری به سکوت در مورد برنامه های ایالات متحده برای گسترش اتحاد نظامی، و در عین حال ارائه تضمین های خصوصی نادرست به مسکو، هر گونه گسترش تنها پس از رایزنی بین دو کشور و اینکه روسیه همچنان برای عضویت در بلوک مبارزه می کند، رخ می دهد.

به سرعت تا ماه مه 1995، کلینتون برای جشن گرفتن پنجاهمین سالگرد پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم از مسکو بازدید کرد و این دروغ‌ها با شور و شوق در دیدار انفرادی با یلتسین تداوم یافت. رابطه بین این زوج آشکارا دوستانه است، آنها یکدیگر را به عنوان دوست صدا می کنند، اگرچه مسائل جدی نیز روی میز است.

"به نظر شما اگر یک بلوک تا زمان لغو پیمان ورشو به حیات خود ادامه دهد چگونه به نظر می رسد؟ اگر بلوک بازمانده از جنگ سرد گسترش یابد، این شکل جدیدی از محیط است. - با رئیس جمهور روسیه تماس گرفت. «بسیاری از روس‌ها احساس ترس دارند. اگر روسیه شریک شما باشد، می خواهید با این به چه چیزی برسید؟ ما به یک ساختار جدید برای امنیت پاناروپایی نیاز داریم، نه ساختارهای قدیمی! شاید راه حل این باشد که گسترش ناتو را تا سال 2000 به تعویق بیندازیم تا بتوانیم بعداً به ایده های جدیدی برسیم.

کلینتون که همیشه مؤدب و حسابگر بود، سعی کرد ترس های خود را از بین ببرد و به طرز شگفت انگیزی به مسکو پیشنهاد داد تا رویکرد او به ناتو را در نظر بگیرد. در چارچوب ادغام بیشتر روسیه در سایر نهادهای بین المللی، اگر یلتسین لفاظی‌های ضد ناتو خود را آرام کند و دیدگاه‌های خود را در مورد گسترش این بلوک برای خود حفظ کند، چشم‌انداز شیرین‌کننده‌های مختلف، از جمله عضویت در G7 را معلق خواهد داشت. کلینتون به خوبی می دانست که خرید چنین کبریتی مانند روسی او آسان است "دوست" او خودش پیش از دور دوم انتخابات ریاست جمهوری 1996 سمت خود را پذیرفت "دقیقا درخشان نیست."

در واقع، نظرسنجی‌های او تک رقمی بود و بر اساس پیش‌بینی‌های گسترده، گنادی زیوگانف، نامزد کمونیست، با نتیجه‌ای کوبنده پیروز خواهد شد. یلتسین از نیاز صحبت می کند "گزارش های مثبت" در مطبوعات و تا "از کوچکترین تخلف بپرهیزید" پیشنهاد می کند که هر گونه بحث در مورد گسترش ناتو تا سال 2000 نظری باقی بماند و از کاخ سفید می خواهد که هیچ کاری انجام ندهد. وضعیت قبل از انتخابات را تحریک کنید.

"من به صراحت گفته ام که هیچ کاری برای سرعت بخشیدن به ناتو انجام نخواهم داد [expansion]. اکنون در این گفتگو سعی می کنم اعتماد به نفس مورد نیاز خود را به شما بدهم. اما باید مراقب باشیم که هیچ یک از ما تسلیم نشویم. کلینتون ماهرانه قول داد. برای شما، این به این معنی است که شما از بزرگ شدن استقبال نخواهید کرد. برای من، این به معنای صحبت نکردن در مورد کند کردن روند یا به تاخیر انداختن آن یا هر چیز دیگری است.»

بنابراین یلتسین موافقت کرد که عمر را برای بلوک نظامی حفظ کند و به مشارکت برای صلح بپیوندد. اگرچه برنامه‌های گسترش ناتو به خوبی آماده و متحرک بود، کرملین در مورد این رویدادها سکوت کرد - رضایت رئیس‌جمهور بیشتر با رازداری گسترده و کمک آشکار ایالات متحده در مبارزات انتخاباتی‌اش، که برای تبدیل 6 درصد اولیه در نظرسنجی‌ها به یک امتیاز فوق‌العاده حیاتی بود، تضمین شد. پیروزی راحت

کمتر از سه سال بعد، تسلط ناتو بر حوزه شوروی سابق سرانجام با احتساب جمهوری چک، مجارستان و لهستان آغاز شد. این فشار در ایالت، از جمله، با مخالفت جورج کنان - یک "جنگجوی سرد" سابق و یک چهره کلیدی در تشکیل اتحاد روبرو شد.

"من فکر می کنم این آغاز یک جنگ سرد جدید است... روس ها به تدریج واکنش منفی نشان خواهند داد و این روی سیاست آنها تأثیر خواهد گذاشت. من فکر می کنم این یک اشتباه غم انگیز است. دلیلی برای آن وجود نداشت. هیچ کس دیگری را تهدید نکرد.» او در ماه مه 1998 پس از تصویب این گسترش توسط سنای ایالات متحده گفت. البته در آن زمان نیز واکنش بدی از سوی روسیه وجود خواهد داشت [the NATO expanders] من می گویم که ما همیشه به شما گفته ایم که در مورد روس ها چنین است - اما این به سادگی اشتباه است.

در حالی که تنش‌ها بین کیف و مسکو در بالاترین حد خود قرار دارد، با موضوع عضویت اوکراین در ناتو در کانون اختلافات خطرناک، سخنان کنان امروز مانند هشداری به پیامبری به نظر می‌رسد که به طرز وحشتناکی در حال تحقق است.

اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون فقط مربوط به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.