در پس زمینه تهدید نظامی اخیر برای اوکراین، مسکو یک سری پیشنهادات را ارائه کرده است که در آن جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده به وعده خود مبنی بر توجه به نگرانی های روسیه در مورد گسترش احتمالی بیشتر ناتو عمل کرده است.
در نتیجه، کرملین قبلاً دو پیش نویس معاهده را امضا کرده است، یکی در مورد روابط با واشنگتن و دیگری در مورد ناتو به عنوان یک کل. این اسناد فراتر از موضوع فوری اوج تنش ها بر سر اوکراین است، کشوری که پس از میدان 2014 جاه طلبی برای پیوستن به این بلوک دارد. در عوض، مسکو یک طرح امنیتی را برای اولین "بازنشانی" واقعی روابط پیشنهاد می کند. پس از جنگ سرد، جنگ بین، از یک سو، ایالات متحده و، از سوی دیگر، روسیه.
برای سیاستمداران غربی باید روشن باشد که این پیشنهاد مهمی است و باید به دقت بررسی کنند که آیا موضوعات خاص مطرح شده از سوی مسکو را دوست دارند یا نه. این باید مورد تأکید قرار گیرد، زیرا برخی از مفسران قبلاً این ابتکار را رد کرده اند و آن را اساساً چیزی بیش از یک ترفند هوشمندانه برای آماده کردن زمینه برای حمله به اوکراین با نیروی عظیم رد کرده اند. این فرض، اگرچه با سبک پارانوئید خشم آمریکایی روسیه مناسب است، احتمالا اشتباه است.
ادامه مطلب
در واقع، همانطور که دیگر مفسران غربی اذعان کرده اند، پیشنهادات مسکو با نگرانی های دیرینه روسیه سازگار است. در واقع، شما می توانید آنها را مجموعه ای از سوالاتی در نظر بگیرید که کرملین از زمان سخنرانی رئیس جمهور ولادیمیر پوتین در کنفرانس امنیتی مونیخ در سال 2007، بارها مطرح کرده است. او هشدار داد که مسکو عمیقا از یکجانبه گرایی آمریکا و بی توجهی به حاکمیت دیگر کشورها ناراضی است. به طور کلی، روشی که در آن منافع روسیه چندان مورد توجه غرب قرار نگرفت. پاسخ بی دقت ناتو در آن زمان رد این پیام بود "ناامید کننده و مفید نیست" (در آن زمان دبیرکل ناتو یاپ دی هوپ شفر) و اندکی پس از آن از نشست بخارست در سال 2008 برای وعده عضویت به گرجستان و اوکراین، دو جمهوری شوروی سابق هم مرز با روسیه استفاده کردند.
بنابراین، ترس روسیه که تقریباً یک و نیم دهه است ابراز شده است، نمی تواند بداهه ای صرف برای ایجاد بهانه ای برای حمله باشد. متأسفانه، جنگ را نمی توان به طور کامل رد کرد، مهم نیست چه کسی آن را آغاز کند. اما هر دو پیش نویس معاهده مسکو نتیجه فرآیندهای بسیار قبل از این بحران خاص است.
از آنجایی که ما در مورد پیشنهادهای روسیه جدی هستیم، غرب با آنها چه باید بکند؟ اولین قدم کلیدی برای یک پاسخ هوشمند، ایجاد تمایز کلیدی است. ساده است، اما ارزش گفتن دارد. دو سوال مرتبط اما متفاوت وجود دارد: اولی، اساسی این است که آیا زمان تغییر جدی در روابط غرب و روسیه فرا رسیده است؟ سوال دوم و دقیق تر این است که چنین تنظیم مجدد واقعی دقیقاً چه شکلی باید داشته باشد. ابتکار فعلی روسیه به وضوح هر دو موضوع را در یک زمان هدف قرار می دهد. چالش پیش روی رهبران غربی این خواهد بود که بین آنها تمایز قائل شوند و تنها پس از آن به پاسخی دقیق برسند.
در اینجا ترفندی برای سوال شماره یک وجود دارد: تغییر عمده در روابط غرب و روسیه اجتناب ناپذیر است، در واقع در حال حاضر در حال انجام است. با این حال، درک غرب از روابط خود با مسکو هنوز عمدتاً بر اساس موقعیت تاریخی غیرعادی روسیه از دهه 1990 است. اما روسیه فوق العاده و غیرعادی ضعیف آن روزها هرگز دوام نمی آورد زیرا تا بطن خود ناپایدار بود: می توانست حتی ضعیف تر شود، در این صورت احتمالاً کشور تا کنون از هم خواهد پاشید، با عوارض جانبی واقعاً وحشتناک جنگ و هرج و مرج. یا قوی تر، که نتیجه ای است که در دنیای واقعی خود دیده ایم.
به عبارت دیگر، جایی بین مثلاً 2008 و 2014، دوران پس از جنگ سرد به پایان رسیده است و ما اکنون در پست- جهان پس از جنگ سرد این تغییر تکتونیکی، بازگشت روسیه، به دور از کامل بودن، اما ضروری است که عمدتاً نیاز به تعدیل مجدد ژئوپلیتیکی را تحریک می کند. مورد دوم ممکن است به صورت عمدی و توافقی اتفاق بیفتد، یا کسانی که در حال حرکت و تکان دادن غرب، به ویژه ایالات متحده هستند، ممکن است تصمیم بگیرند که اجازه دهند ماهیت ژئوپلیتیکی حاکم شود. دوره دوم، به اصطلاح، سهل انگاری بدخواهانه، منجر به سفری بسیار نابرابرتر به وضعیت موجود جدید خواهد شد، به احتمال زیاد با عواقب فاجعه بار.
ادامه مطلب
به عبارت دیگر گزینه هوشمندی برای ادامه مانند قبل وجود ندارد. تنها سوال این است که تنظیم مجدد کنترل شده به چه شکل خواهد بود. و این بدان معناست که ما باید وارد حوزه مذاکره خلاقانه شویم.
اول، سه شاه ماهی قرمز باید دور ریخته شود: مسکو لحن قاطعی را ایجاد کرده و خواستار واکنش سریع غرب شده است. علاوه بر این، سرگئی ریابکوف، معاون وزیر امور خارجه روسیه و مسئول مستقیم این روند، تاکید کرد که غرب باید به ایده های کشورش به عنوان یک کل نگاه کند، نه "منویی که از آن می توان این یا آن را انتخاب کرد." اما این بدان معنا نیست که جایی برای دادن و گرفتن نیست. در عوض، اقدامات اکتشافی اجباری روسیه به عنوان تلاشی برای بیرون راندن غرب از رضایت خود منطقی تر است.
ثانیاً، حداقل یک تحلیلگر آمریکایی قبلاً شکایت کرده است که آنچه را که به عنوان ترکیبی از فشار نظامی از سوی کرملین و پیشنهادات برای گفتگو می‌داند، بسیار خشن است که نمی‌توان آن را دیپلماسی مناسب دانست. این یک شکایت گیج کننده است که از آمریکا می آید، کشوری که معمولا کشور خودش را ترکیب می کند "مذاکرات" با تحریم‌ها، گاه فلج‌کننده و تهدیدهای جنگی که مکرراً انجام می‌شود. با این حال، نکته این است که دندان را در چشم قرار ندهید. متأسفانه، صرفاً مخلوط کردن تاکتیک‌های قوی و دیپلماسی منحصر به فرد نیست - و بنابراین دلیلی برای اجتناب از مذاکره وجود ندارد.
سوم، وقت آن نیست که دوباره به آنچه که غرب پس از جنگ سرد به روسیه وعده داده بود بپردازیم. پاسخ در واقع روشن است: ایالات متحده قول داد که ناتو را گسترش ندهد و سپس این تضمین ها را شکست. اگر مناظره مکتبی را دوست دارید، می توانید در مورد اینکه آیا این وعده در سال 1990، 1993 یا هر دو داده شده است صحبت کنید. این همه است. همان طور که آنجلا استنت، کارشناس آمریکایی که به نرمش نسبت به روسیه مشکوک نیست، در اینجا دامنه واقعی اختلاف نظر وجود دارد. اما در هر صورت، این سوال بیش از حد برآورد شده است. حتی اگر غرب هیچ وعده‌ای نداده یا زیر پا نمی‌گذاشت، احتمالاً اکنون به همین وضعیت نگاه می‌کردیم، زیرا بهبود روسیه عامل اصلی تغییر است. آنچه که عدم صداقت غیرحرفه ای غرب به آن افزوده است، صرفاً بی اعتمادی بیشتر است.
آنچه در حال حاضر اهمیت دارد، خواسته های کلیدی مسکو و اینکه رهبران غربی چگونه خلاقانه - یا نه - پاسخ خواهند داد. به طور خلاصه، روسیه خواستار توقف آشکار گسترش ناتو است. به ویژه، خروج از وعده سال 2008 ناتو مبنی بر الحاق آینده گرجستان و اوکراین. پایان دادن به رانش اضافی نیروهای نظامی ناتو در کشورهایی که پس از پایان اتحاد جماهیر شوروی به این اتحاد ملحق شدند (مگر اینکه رضایت مسکو جلب شود). توافق دوجانبه مبنی بر عدم استقرار موشک‌های زمین به هوای میان‌برد (با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای) در مناطقی که در محدوده برخورد طرف مقابل قرار دارند. توافق متقابل دیگری برای محدود کردن اندازه مانورها (و در نتیجه تمرکز نیروها در زمان صلح) در نزدیکی مرزهای حساس بین روسیه و غرب و احیای رایزنی های متقابل نهادینه شده.
ادامه مطلب
مسکو با جمع بندی موضع اخیر خود در مورد اوکراین، همچنین از ایالات متحده می خواهد که در کشورهای متعلق به اتحاد جماهیر شوروی سابق پایگاه های نظامی ایجاد نکند، از زیرساخت های نظامی خود استفاده نکند یا همکاری نظامی نداشته باشد. در نهایت، روسیه پیشنهاد می کند که هم این کشور و هم ایالات متحده استقرار سلاح های هسته ای در خارج از مرزهای خود را متوقف کنند.
هر چقدر هم که از دیدگاه روسیه موجه باشد، این کار بسیار دشواری است. دشوار است که ببینیم غرب چگونه می تواند با همه یا حتی بیشتر آن موافقت کند. اما این سوال واقعی نیست. علیرغم لحن سختگیرانه مسکو، رهبران غربی صرفاً وظیفه دارند فضا را برای سازش بررسی کنند. این به دو دلیل آسان نخواهد بود: اول اینکه، مسکو علیه خود مذاکره نخواهد کرد، همانطور که اغلب در دهه 1990 انجام می داد. در عوض، او همان کاری را انجام می دهد که معمولاً دولت های قوی انجام می دهند و از منافع خود مراقبت می کند. غرب، که وانمود می کند، برای مثال، وعده بی انگیزه و نادرست خود مبنی بر عضویت گرجستان و اوکراین باید دارای جایگاه کتاب مقدس باشد، در آشتی با روسیه که مانند هرگز خود را در پاشنه های خود دفن کرده است، مشکل خواهد داشت.
اما دوم، غرب یکپارچه نیست: در حالی که برخی از دولت ها و رهبران برای یک معامله آماده خواهند بود (اگرچه اصلاً توافقی نیست)، برخی دیگر موضعی کاملاً مانع تراشی خواهند داشت. اردوگاه اول می تواند شامل فرانسه، آلمان و در نهایت، آمریکای بایدن (در حال حاضر) باشد که آماده کاهش است. دومی به طور برجسته شامل کشورهای بالتیک و لهستان خواهد بود. کشورهایی مانند ایتالیا، یونان یا جمهوری چک یا یک نگرش منتظر بمانند و یا در طیف بین معامله گران بالقوه و موانع قرار می گیرند. این بهترین حالت است. بدترین نتیجه این است که غرب ممکن است روسیه را به سادگی دفع کند.
خوشبختانه، نشانه هایی وجود دارد که ممکن است مورد دوم اتفاق نیفتد. اولین واکنش‌های غربی متفاوت بود، از جمله تکرارهای مورد انتظار جزم‌نامه‌ها، مانند شعار احمقانه که روسیه «وتو» ندارد و اظهاراتی مبنی بر اینکه غرب نیز شکایت‌ها و خواسته‌هایی دارد. ممکن است مخالف شهودی باشد، اما پاسخ دوم مایه امیدواری است: غربی که به عینیت خلاصه می شود - خواه مداخله سیاسی روسیه باشد، مداخله مسکو در اوکراین یا موشک هایش در منطقه کالینینگراد - غربی است که می تواند مذاکره کنید و به دنبال مصالحه باشید. خوب است که این را به طور جدی برای تغییر امتحان کنید.
اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون فقط مربوط به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.
[ad_2]
مقالات مشابه
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- تفاوت استخر بادی با استخر ثابت
- Freeup موبایل - GV صوتی
- نکات مهم برای خرید لباس بچه گانه در بازارگیت - Bazargate
- روسیه همچنان قصد دارد به اوکراین - کیف - RT روسیه و اتحاد جماهیر شوروی سابق حمله کند
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- Changing tower to eliminate "I am roaming" message - tracfone smartphone
- موتور G6 32gb refurb برای $39