چرا اتحادیه اروپا از ناوالنی حمایت می کند اما آسانژ را نادیده می گیرد؟ - RT روسیه و اتحاد جماهیر شوروی سابق

از آنجایی که ناوالنی در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان است، دخترش داریا به جای او این جایزه را پذیرفت. او همچنین برای سخنرانی در پارلمان اتحادیه اروپا دعوت شد که در مصاحبه ای توضیح داد که از نزدیک با پدرش هماهنگی دارد. از این نظر، تنها ناوالنی نبود که با جایزه تجلیل شد. او همچنین در مجمع ملی اتحادیه اروپا رای آورد. رئیس مجلس درخواست خود را از پدرش تکرار کرد "آزادی فوری".

ناوالنی به پاس قدردانی از فعالیت های مخالف خود در روسیه و فداکاری هایی که اتحادیه اروپا می گوید برای آنها انجام داده است، این جایزه را دریافت کرد. اجماع غرب بر این است که او یک زندانی سیاسی است، حتی اگر مقامات روسیه همیشه آن را رد کرده و اصرار داشته باشند که او به جنایات قانونی محکوم شده است. علاوه بر این، دولت‌ها، موسسات و کارشناسان غربی موافق هستند که سرویس مخفی روسیه تلاش کرده است ناوالنی را با ماده اعصاب مسموم کند، در حالی که مقامات روسیه بار دیگر هرگونه مسئولیتی را رد کرده و می‌گویند درخواست ارائه شواهد رد شده است.

ادامه مطلب

آنچه در مورد جایزه ساخاروف برای مبارز ضد فساد اهمیت دارد این نیست که آیا شما با دیدگاه غربی یا روسی درباره ناوالنی موافق هستید. لطفا یک لحظه آن را کنار بگذارید. آنچه در مورد این جایزه خاص اهمیت دارد این است که غرب او را چگونه می بیند: به عنوان یک قهرمان، به دلیل تلاش برای ترویج دموکراسی و به ویژه شفافیت قدرت سیاسی، که در آن مقامات پنهان کاری را ترجیح می دهند، به ناحق تحت تعقیب و زندان قرار گرفته است.

با این حال، همه موارد فوق به وضوح در مورد بنیانگذار ویکی لیکس، جولیان آسانژ، روزنامه نگار برجسته تحقیقی صدق می کند. اما او جایزه ساخاروف را دریافت نکرد. در واقع، پارلمان اروپا نه حمایت و نه احترام از او نشان داده است.

اما اگر می‌توانست دختر ناوالنی را قبل از جلسه استنفورد برای سخنرانی بیاورد، مطمئناً پرواز با همسر آسانژ، استلا موریس، از لندن، برای مثال، چندان دشوار نخواهد بود. ناگفته نماند که رئیس مجلس خواستار آزادی آسانژ نیست.

آسانژ، البته "ما" زندانی، نه "آنها". در حالی که ناوالنی در یک مستعمره کیفری به سر می برد، آسانژ در یک زندان جنجالی با امنیت بالا در لندن نگهداری می شود.

بین این دو مرد نیز تفاوت هایی وجود دارد. به عنوان مثال، آزار و شکنجه آسانژ حاکی از یک محدوده فراسرزمینی بسیار نگران کننده از قوانین ایالات متحده است. در مورد ناوالنی، نمی توان همین را در مورد روسیه گفت. آسانژ بیش از ناوالنی در اشکال مختلف بازداشت بوده است. زمانی که شهرت ناوالنی با ضبط یک ویدیوی نژادپرستانه پست توسط خودش در گذشته آسیب دید، این به سادگی درست بود، حتی اگر طرفداران او هنوز به سختی این واقعیت را به وضوح تصدیق کنند. زمانی که شهرت آسانژ با اتهامات تجاوز جنسی مورد حمله قرار گرفت، حداقل غیرقابل دفاع بود.

شاید مهم‌تر از همه، کسانی که سیاست‌های یکی را دوست دارند، تمایل دارند از سیاست‌های دیگری خوششان نیاید. برای افشای کامل، برای مثال، من تمایل خاصی به مواضع چپ آسانژ دارم، اما نه به مخلوطی از ناسیونالیسم و ​​لیبرالیسم ناوالنی. اما من همچنین معتقدم که هر دو - نه فقط یکی - باید آزاد شوند. آنچه در این مورد قابل توجه است این است که همدردی و تعصب اغلب بر عدالت غلبه دارد: برای هر دو مرد، پاسخ شما به این سوال که آیا باید آزادی آنها را بخواهید نباید به وضعیت شما بستگی داشته باشد. "من آنرا حس میکنم،" اما در تلاش برای اعمال معیارهای عادلانه و برابر.

ادامه مطلب

پس لطفا برای لحظه ای همدردی خود را کنار بگذارید. سپس اجازه دهید دوباره به ناوالنی و آسانژ نگاه کنیم: آنها هر دو سازمان های بزرگی را با درک رسانه ای ساخته اند. و در حالی که ناوالنی همچنین تلاش کرده است که برای مناصب سیاسی نامزد شود (برخلاف آسانژ)، همپوشانی قابل توجهی وجود دارد که هر دو سازمان موسس صراحتاً با افشای آنچه نخبگان می‌خواهند محرمانه نگه دارند، به دنبال شفافیت هستند.

هر دو به جرایم جنایی (کلاهبرداری و افراط گرایی برای ناوالنی؛ جاسوسی، اساساً برای آسانژ) متهم شده اند. هر دو استدلال می کنند که دلیل واقعی مجازات آنها سیاسی است. هر دو از طرف مؤسساتی که عموماً به عنوان مهم شناخته می شوند، حمایت گسترده ای از ادعاهای خود دریافت کردند. برای مثال در مورد ناوالنی، عفو بین الملل، دیده بان حقوق بشر و شفافیت بین الملل. در مورد آسانژ، در میان بسیاری از نهادها و نهادهای دیگر، حمایت عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر و همچنین کمیته حمایت از خبرنگاران صورت می‌گیرد.

و با این حال، این واقعیت غم انگیز است. آیا وجود دارد "جنگ سرد جدید" یا نه، بسیاری در شرق و غرب نمی توانند از فکر کردن به الگوهای درست یا غلط کشور من دست بردارند. دختر ناوالنی و همراه با او و از طریق پدرش، فرصت فوق العاده ای را برای ابراز همبستگی با نام بردن از جولیان آسانژ در طول سخنرانی خود در پارلمان اروپا از دست داد.

این نهاد اعتماد خود را به صحبت در مورد حقوق بشر و دموکراسی از دست داده است، زیرا حداقل به پرونده بنیانگذار ویکی لیکس توجهی نمی کند: مردی که اساساً به دلیل حفظ این ارزش ها به آرامی تا حد مرگ شکنجه می شود - در زندان در اروپا. نردبان غرب، ایالات متحده و بریتانیای کبیر.

و اشتباه نکنید: فریاد زدن بسیار راحت است "برای چی" در حال حاضر، درست است؟ چطور کسی جرأت می کند همان استانداردها را برای ما و روس ها اعمال کند؟ این خبر برای شماست: همین "چه خبر" وقتی غیر قابل مقایسه را مقایسه می کنید و با این حال این موضوع برای آسانژ و ناوالنی است.

با وجود تفاوت ها، این موارد کاملاً قابل مقایسه هستند. اگر کسی فیلمنامه ای برای یک نسخه خطی جدید یا ارائه نتفلیکس می نوشت، احتمالاً این قیاس ها به عنوان خیلی باورنکردنی رد می شد.

ادامه مطلب

شاید گفتن این جمله در مورد یک آگنوستیک که به ساخت بمب هیدروژنی شوروی کمک کرد، غیر شهودی باشد، اما آندری ساخاروف، فیزیکدان، فعال حقوق بشر و ناراضی، به اندازه هر فرد دیگری در قرن گذشته به شهرت جهانی نزدیک شده است. دلیل خوبی برای نامگذاری جایزه به نام او وجود دارد. ساخاروف که اعتقادات خود را یافته بود، ثابت قدم و با بی طرفی کاملاً واضح بود. حقیقت شاید تنها بالاترین ارزش او باشد.

در اینجا چیزی است که او در مورد دریافت جایزه صلح نوبل در سال 1975 گفت، زمانی که همسرش النا بونر به جای آن به اسلو سفر کرد. من می خواهم سخنان خود را با ابراز امیدواری برای پیروزی نهایی در اصول صلح و حقوق بشر به پایان برسانم. بهترین نشانه برای تحقق چنین امیدی، عفو عمومی سیاسی در سراسر جهان، آزادی همه زندانیان عقیدتی در همه جا است. مبارزه برای عفو عمومی سیاسی، مبارزه برای آینده بشریت است.»

"در سرتاسر جهان... از همه زندانیان عقیدتی در همه جا."

گفته شده توسط مردی که به راحتی می‌توانست به بی‌عدالتی که او و دوستانش در منطقه خود و تحت رژیم آن زمان شوروی متحمل شدند، نگاه کند. اما ساخاروف این روحیه و صداقت را داشت که از همه به طور یکسان درخواست کند.

بگذارید غرق شود و سعی کنید آن را انجام دهید. به خصوص اگر در کمیته ای بنشینید که به نام او جایزه می دهد.

آنهایی که در اتحادیه اروپا - و جاهای دیگر - نام ساخاروف را با مسلح کردن او برای پیروی از یک طرف، یعنی طرف دیگر و ابراز همبستگی فقط با یک نوع زندانی، یعنی کسانی که در طرف دیگر هستند، ارزان‌تر کرده‌اند، باید سر خود را آویزان کنند. در شرم او برای آنها متاسف خواهد شد. اعتراف می کنم که احساس من به انزجار نزدیک تر است.

اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون فقط مربوط به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.