رهبری جدید آلمان طرح خود را برای ائتلاف احزاب سیاسی در چراغ راهنمایی آشکار کرده است. از آنجایی که اتحادیه اروپا و مسکو به طور فزاینده ای در اپوزیسیون قرار دارند، تغییر دولت چه معنایی برای روابط با روسیه خواهد داشت؟
اتحادیه گسترده سوسیال دموکرات ها (SPD)، سبزها و لیبرال ها در بازار آزاد (FDP) منتشر می کند. "توافق ائتلافی" تقریباً 180 صفحه، که تا حدودی این موضوع را روشن می کند. واضح ترین حوزه مورد علاقه وزارت خارجه این کشور است و به طور فزاینده ای مطمئن است که آنالنا بوربوک، یکی از رهبران سبزها، ریاست آن را بر عهده خواهد داشت.
این پیامدهای خاصی برای روابط آلمان با روسیه دارد: سیاست سبز در مورد صلح‌طلبی و علیه ناتو هر چه می‌خواهد بگوید، باربوک، مانند بسیاری از افرادی که در طیف امروزی خود قرار دارند، یک آتلانتیست تندرو است که خواستار خط مشی محکم‌تری نسبت به مسکو است (و پکن نیز). این کشور بارها خط لوله گاز نورد استریم 2 را به چالش کشیده است و اخیراً به کسانی پیوسته است که روسیه را به دروغ اما با طنین انداز به کمبود گاز در اتحادیه اروپا متهم می کنند. برای این کار، وزیر مورد ادعا با ستایش دوسالانه میانه‌روی پاداش فراوانی دریافت کرده است.
ادامه مطلب
Baerbock معمولاً در لفاظی های عمومی رضایت بخش در مورد ارزش ها افراط می کند و اصرار دارد که اروپای غربی نباید "باج گیری" از مسکو درک اساسی از "اخاذی" به نظر می رسد هر زمان که روسیه جسارت حفاظت یا ارتقای منافع ملی خود را داشته باشد، اعمال می شود. باربوک همچنین نشان نمی‌دهد که اتحادیه اروپا، که در هر مرحله با مسکو مخالفت می‌کند، زمانی که واکنشی نه چندان محدود نشان می‌دهد، کمی احمقانه به نظر می‌رسد. عمل متقابل اساسی برای او آسان به نظر نمی رسد. این و عادت فعلی او برای جلب امتیاز برای محبوبیت محلی نشان دهنده تمایل مضطرب دیپلمات ارشد آینده در آلمان است.
تا اینجا خیلی غیر قابل توجه است. اما همه چیز کمتر از آنچه به نظر می رسد ساده و شاید شرم آور است. از یک سو، Burbock - برای یک سیاستمدار - جوان و بسیار بی تجربه است، همانطور که در چندین اشتباه آشکار در طول مبارزات انتخاباتی نشان داده شده است. اشتباهات او که با امیدهای زیادی - و نظرسنجی‌ها - که به نظر می‌رسید امکان یک دولت تحت سلطه سبزها را با صدراعظم او باز می‌کرد، به بازگرداندن سبزها به زمین کمک کرد.
علاوه بر این، او تاکنون یک کادر حزبی بوده است. او پس از ساختن حرفه خود در حزب سبز، نماینده مجلس بود، اما هرگز یک مقام دولتی، نه در امور خارجی و نه در هیچ زمینه دیگری از سیاست نداشت. این می تواند امیدوار کننده به نظر برسد و می تواند بد باشد. با این حال، می تواند فضای زیادی برای یادگیری و رشد به او بدهد، به خصوص اگر درست باشد - همانطور که طرفدارانش ادعا می کنند - تسلط کامل بر موضوعات جدید نقطه قوت اوست.
به طور مشابه، جاه طلبی ظاهری باربوک نیز به همان اندازه مبهم است. تا اینجای کار - در کنار نظم و ذهنش - به خوبی به او خدمت کرده است. او حرفه ای درخشان ساخت. اکنون سؤال این است که چه چیزی به او می گوید که تلاش خود را برای کسب قدرت و به رسمیت شناختن موقعیت جدید خود انجام دهد؟ با تمام صحبت های آتشین، هیچ کس به این سرعت بدون استراتژی و فرصت طلبی زیاد وارد سیاست نمی شود. و این می تواند دوباره خبر خوبی باشد. به هر حال، اینها ویژگی هایی هستند که ارتباط نزدیکی با انعطاف پذیری و واقع گرایی دارند که یک دیپلمات خوب به آن نیاز دارد.
آزمایش اولیه رویکرد واقعی بارباک اکنون اقدامات او خواهد بود - یا شاید آنقدرها هم یک عمل نباشد؟ - در نورد استریم 2. وضعیت فعلی خط لوله پیچیده است. تکمیل شده است، اما هنوز مجوزهای عملیاتی از آژانس های آلمان و سپس اتحادیه اروپا مورد نیاز است. روسیه بر صدور گواهینامه سریع اصرار دارد، اما بعید به نظر می رسد این اتفاق بیفتد. در این مرحله، طرف آلمانی اخیراً این روند را متوقف کرد و خواستار تغییر ساختار قانونی برای جدا کردن شرکت مجری خط لوله از شرکت تامین کننده گاز شد. چنین درخواستی کم و بیش مورد انتظار بود و با اعلامیه های انطباق مواجه شد.
بیشتر بخوانید: معاون آینده آلمان از نورد استریم 2 به عنوان "پروژه تحت فشار بر اوکراین" انتقاد کرد.
در همین حال، ایالات متحده در حال حاضر نقش معمول خود را به عنوان یک خرابکار بین المللی تا حدودی گیج بازی می کند. پس از عقب نشینی هوشمندانه از تلاش ها برای وادار کردن نه تنها روسیه، بلکه متحد کلیدی ناتو، آلمان، برای قطع جریان نورد استریم 2، برخی تحریم ها اکنون بازگشته اند. چرا و با چه هدفی؟ آیا لابی LNG آمریکا دوباره ضروری است؟ آیا در روسیه خشم داخلی بازی می کنید؟ یا صرفاً به این دلیل که یک روز بدون تحریم علیه روسیه روزی است که برای تراست فارین پالیسی واشنگتن چندان تجربه نشده است؟ ممکن است سوال این باشد که دیگر کسی نمی داند. برای تشدید احساس هرج و مرج، کاخ سفید نشان داده است که تلاش خواهد کرد دوباره آن تحریم ها را لغو کند. بیایید امیدوار باشیم که آمریکا تصمیم بگیرد.
در مقابل این پیش‌زمینه گیج‌کننده، Baerbock دو گزینه دارد: در اصل، می‌تواند اجازه دهد Nord Stream 2 باشد و با این کشتی همانطور که قبلاً در حال حرکت است رفتار کند و فرآیند صدور گواهینامه را به عهده بگیرد - و شاید بی‌صدا امیدوار باشد که شخص دیگری به حالت تعلیق دربیاید. پروژه تا بهار آینده یا می تواند به سلاح های خود بچسبد و به مبارزه فعالانه علیه خط لوله ادامه دهد. بخش ناخوشایند این گزینه این است که او اکنون به عنوان وزیر امور خارجه مجبور است حرف های خود را در عمل دنبال کند. این شامل یک برخورد رو در رو با رهبر است "چراغ راهنمایی و رانندگی" ائتلاف، سیاستمدار SDP و اولاف شولز صدراعظم. زیرا SPD طرفدار خط لوله بود و می ماند.
یک پیش‌بینی منصفانه این است که بائربوک عاقلانه سازگار خواهد شد. برخی از طرفداران او ناامید خواهند شد، اما اکثر آنها حداقل او را خواهند بخشید، زیرا او می تواند با اطمینان ادعا کند - یا به سادگی اشاره کند - که نقش صدراعظم در سیاست خارجی بسیار قوی است و ائتلاف آنقدر مهم است که خطر سقوط جدی را تهدید نمی کند. - برای یک مشکل. به خصوص پس از بحران اخیر گاز اروپا، که نشان داد کسانی که ادعا می کنند اروپا ظرفیت مازاد واضحی دارد و بنابراین برای جلوگیری از انتقال آن به انرژی های تجدیدپذیر نیازی به نورد استریم 2 نخواهد داشت، بیش از حد خوش بین بوده اند. برای بوربوک، کاهش ضررهای او در این موضوع نشانه ای از واقع گرایی و یک استراتژی محکم خواهد بود.
علاوه بر این، از سرگیری مداخله ایالات متحده علیه نورد استریم 2 - اگر قرار است ادامه یابد - مخالفت با خط لوله را برای بورباک دشوار می کند، زیرا اجبار آشکار ایالات متحده نیز در آلمان محبوبیت ندارد. به خصوص از آنجایی که انگیزه های واشنگتن طبق معمول شفاف، از نظر ژئوپلیتیکی خودخواهانه است و آشکارا ربطی به سیاست های آب و هوایی ندارد - چه رسد به مزخرفات معمول. "دموکراسی". سبزها در حال حاضر آتلانتیکیست های سرسختی هستند. با این حال، آنها باید آنقدر باهوش باشند که شبیه ابزارهای احمق آمریکایی به نظر نرسند.
ملاحظات دیگری وجود دارد که امید به سیاست خارجی منطقی آلمان را القا می کند. که در "توافق ائتلافی" یک توافق جدی و مفصل است که نتیجه مذاکرات موثر و سریع اما فشرده است. این سیاست های آینده را از پیش تعیین نمی کند، اما وزن واقعی دارد. به همین دلیل مهم است که مراقب آنچه که او می‌گوید - و همچنین آنچه را که نمی‌گوید، باشید.
ادامه مطلب
در مورد روسیه، این توافق نامه وضعیت موجود را توصیف می کند، نه بیشتر و نه کمتر، با ذکر مشکلات، اما از لفاظی جنگ سرد خودداری می کند و اعلام می کند که آلمان آماده است. "گفتگوی سازنده". همچنین بر تعهد مشترک آلمان به غرب و ناتو تاکید می کند. اینجا هم هیچ شگفتی وجود ندارد.
از نظر جزئیات، این سند کمی بیش از حد انتظار است، زیرا پهپادهای مسلحی را برای ارتش آلمان ارائه می‌کند و صریحاً تأیید می‌کند که آلمان ظرفیت متوسط اما نمادین مهم خود را برای کمک به پایان جهان از طریق برخی از هواپیماهای آمریکایی حفظ خواهد کرد. بمب های هسته ای به اهداف خود می رسد. برای آتلانتیس، این "مشارکت هسته ای" سیاست یک فتیش است و آن را خواهند داشت. با این حال، هم پهپادها و هم بمب‌افکن‌هایی که می‌توانند کمک آلمان به آرماگدون را تضمین کنند، تا حد زیادی مشکلات نمادین هستند. اهمیت آنها ناچیز است.
همچنین توجه داشته باشید که "توافق ائتلافی" در مورد اهداف ناتو - و واشنگتن - برای هر یک از اعضا که حداقل 2 درصد از تولید ناخالص داخلی را برای دفاع هزینه کنند، کمتر از تجدید حیات ریگان است. این با 3٪ امیدوار کننده کاهش می یابد، اما برای "فعالیت های بین المللی" از جمله کمک به توسعه و دیپلماسی. تمایل به گسترش اروپا "حاکمیت استراتژیک" ممکن است به اشتباه به عنوان دلگرم کننده تعبیر شود، اما این واقعیت باقی خواهد ماند که آلمان از آنچه که واقعاً به آن اشاره دارد، یعنی خودمختاری از ایالات متحده منحرف خواهد شد. در عین حال، مشارکت قوی با فرانسه در اولویت است. همچنین می‌تواند به کاهش اصرار جنگ سرد کمک کند، زیرا فرانسه صادق‌تر است و بنابراین نسبت به آلمان منتقدتر از واشنگتن است.
در نهایت، پنهان شدن از دید یک واقعیت بسیار مهم دیگر است. ائتلاف آنچه را که نشان دهنده جاه طلبی های بزرگ برای اصلاحات در آلمان و روابط آن با اتحادیه اروپا است، فرموله می کند. ادعایی وجود دارد، بلند و بی سر و صدا، که باید بعد از دهه ها به طور محافظه کارانه همان قدیمی، همان قدیمی را تجدید کرد. با این حال، بیشتر این جاه طلبی ها داخلی یا اروپایی هستند، نه جهانی. این هم دلگرم کننده است. او از واقع‌گرایی و مخالفت با جست‌وجوی مخالفت بین‌المللی در زمانی که از آن اجتناب شد، صحبت کرد.
به عبارت دیگر، ممکن است به نظر برسد که آنالنا بوربوک به عنوان وزیر امور خارجه به عصر جدیدی از توهمات اشاره می کند. "آرمان گرایی": نوعی آتلانتیس-ویلهلمینیسم سبز استانی بدترین نتیجه ممکن خواهد بود، با آلمانی که سرگردان است و مجموعه کنونی ارزش های لیبرال طبقه متوسط خوش نیت اما گاهی اوقات تنگ نظرانه خود را تبلیغ می کند که گویی برای همه اجباری است. اما دلایل خوبی برای شک وجود دارد که عمل گرایی در کل قدرت خود را حفظ خواهد کرد. و این هم چیز خوبی است.
اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون فقط مربوط به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.
[ad_2]
مقالات مشابه
- سیب زمینی سوپ تره فرنگی
- چه سرعت بالا اگر شما در حال محدود به 480p ،
- با حداکثر سرعت دویدن Name Tag
- مورد علاقه کم کربوهیدرات و Keto دستور العمل های کباب
- گامهای ساده برای اسباب بازی از اهداف
- کتلت مرغ
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- Seder در زمان تاج
- حذف 5g چه فناوری شما را متقاعد کند که شما خرید یک 5g دستگاه در این سال ؟
- دودی ساندویچ ماهی قزل آلا